|
Kalem: Moralman
Barış Manço'nun vefatını duyduğumda, onu ilk defa nezaman dinlediğimi düşündüm ve epey eskilere gittim. Bahçelievler'deki evimizde dededen kalma "AGA" marka lambalı bir radyomuz vardı. Genelde TRT açık olurdu ama ablalarım müzik dinlemeyi tercih ettiklerinde Polis Radyosu ya da Meteoroloji açılırdı. Odada kimseler olmadığı zaman kanallar arasında dolaşmayı ve ne dediklerini anlamadığım radyo istasyonlarına kulak kabartmayı pek severdim. Müzik sesi kesildiğinde hemen salona gelirler ve radyoyu kurcaladığım için bana kızarlardı. İşte o günlerden aklımda kalan şarkısı "İşte hendek işte deve, Ya aşarsın ya düşersin, Baktın olmaz vazgeçersin, Zordur almak bizden kızı…" idi. Çocuk aklımla sözlerin ne anlama geldiğini düşünür, "Deve tamam da hendek ne oluyor?" diye kendi kendime sorardım.
Geçen akşam Atv'deki "Barış'a Özlem" programını seyrederken, konuşmacılardan biri, yanılmıyorsam İlhan Şeşen idi, bahsedince benim de hatırlamama yol açtı. Gerçekten de o yıllarda Barış Mançocular ve Cem Karacacılar diye iki grup vardı. Ve bizim evde Cem Karaca ağır basardı. "Namus Belası", "Tamirci Çırağı" beğeni ile dinlenirdi. Zira o zamanlar Cem Karaca daha sosyal içerikliydi. Barış Manço geleneksel Türk İnsanını anlatır, köy düğünlerinden kız kaçırmalardan, gurbet elde birbirlerine kavuşamayan insanlardan bahsederdi.
Sonra yıllar geçti. Cem Karaca zorunlu olarak Avrupa'ya göçtü. Barış Manço rakipsiz kaldı. Ama yine de birbirinden güzel şarkılar üretmeye devam etti. Bizler büyüdük. Hendeğin ve devenin ne olduğunu anladık. Bir şeyin daha farkına vardık: Kızların gönlünü almanın ne kadar zor olduğunu. O zaman "Kol Düğmeleri" devreye girdi. Sonra "Gözlerimde yaş, kalbimde sızı, Unutamadım seni, Unutamadım unutamadığım, Ne olur anla beni…" Sevdiklerimizi kaybettiğimizde "Gülpembe", insanlara kızdığımızda "A.Y.I.", birisine mesaj göndermek istediğimizde ise "Domates, biber, patlıcan…" imdadımıza yetişirdi. Barış Manço'nun şarkıları hayattı, hayat Barış Manço'nun ta kendisiydi. Her insan için bir şarkısı vardı. "Sarı çizmeli Memet Ağa" için bile…
Ve kendilerine şarkı yazılanlar, Barış Manço'yu unutmadılar ve sonsuzluktaki hayatına gözyaşlarıyla uğurladılar. İşte o anda Barış'ın sesi bir kez daha duyuldu:
Unutma ki, Dünya fani
Veren Allah alır canı
Ben nasıl unuturum seni
Can bedenden çıkmayınca |
