Öte yandan son zamanlarda yapılan araştırmalardan biri erkeklerin kızlardan daha saldırgan  olduğu savını ciddi biçimde bertaraf etmiş durumda. Dr. Nikki Crick (1997), kızların daha önceki araştırmalarda saldırgan bulunmamasını, saldırganlık olgusunun yanlış biçimde tanımlanmasından kaynaklandığını ortaya koyuyor. Önceki araştırmaların büyük bölümü saldırganlığı karşıdaki kişiyi incitmeyi amaçlayan fiziksel ya da sözel davranışlar dizisi olarak tanımlamakta. Crick, kızların genel olarak akranlarına bu tür bir saldırganlıkla yaklaşmadığına, daha ince ve fark edilmesi güç stratejiler benimsediğine  inanıyor. Crick'e göre kızlar daha çok karşıdaki kişinin sosyal ilişkilerini hedef alan, ilişkiye dayalı saldırganlık eğilimi taşıyor. İlişkiye dayalı saldırganlık, karşıdaki kişinin arkadaşlık ilişkilerini ya da akran grubu içindeki konumunu  tehlikeye sokan davranışlar olarak tanımlanıyor. Buna uygun bir örnek, bir kız çocuğunun, bir başka çocuk hakkında dedikodu yapması ve diğerlerinin bu çocuğa yakınlaşma girişimlerini sabote etmesi olabilir. Bu tür saldırganlık, diğer çocuğun akran ilişkilerini zedelemeye yönelik kasıtlı bir manipülasyon olarak değerlendiriliyor.

Crick'in ilkokul çocuklarıyla yaptığı çalışma kızların sergilediği saldırganlığın derecesinin yeterince yordanamadığını göstermiş. Daha açık ifade etmek gerekirse, bir çocuk bir diğerine vurduğunda, vurma eylemini yapan çocuğun açık biçimde saldırganlık gösterdiği söylenebilir. Öte yandan, birisinin bir diğeri hakkında olmadık dedikodular yaymasına ne denebilir?

Crick, yaptığı çalışmada kızların karşıdaki kişinin ilişkilerini bozmayı hedefleyen saldırganlığı erkeklere oranla çok daha yüksek düzeyde sergilediğini bulgulamış. Ayrıca, arkadaşlarının ilişkilerini sabote etmek amacıyla  ilişkiye dayalı saldırganlık örneği gösteren kızların akranlarına göre daha uyumsuz, daha depresif, daha yalnız ve izole olduklarını belirlemiş. Ayrıca, akranlarının bu çocuklardan hoşlanmadıkları, onlarla birlikte olmak istemedikleri ve onları reddettikleri bulunmuş. Öte yandan, akranlarının ilişkilerini sabote etme eğilimi taşıyan kız çocukların, bu saldırganlıklarını diğer zamanlarda ve ortamlarda da  sürdürdükleri anlaşılmış.