Geçmişi bilmeden an'ı değiştiremez ve geleceğin planlarını da yapamazsınız. Tarihi olmayan bir topluluk da, ne kadar kalabalık olursa olsun asla ulus özelliğini kazanamaz. Bugün bazı topluluklar yazılı bir tarihleri ve hatta edebiyatları olmadığı halde, sahtecilik ve hırsızlık yaparak kendilerine bir tarih yaratma çabası içerisindeler. Konuştuklarında birbirlerini anlamayan insanlar, sonradan kurdukları alfabeleri, zorlama dilleriyle sahte bir edebiyat oluşturma densizliğine başvurmaktadırlar. Oysa, bizzat araştırma zahmetine girildiğinde, iskambil kağıtlarından yapılmış uyduruk iddiaları yerle bir olacaktır...

Bir de bunun yanında Türk tarihine, kültürüne, insanına ait devletler, gelenekler ve kişiler biz sahip çıkmadığımızdan başkaları tarafından açıkça çalınmak istenmektedir. Örneğin; Türk kahvesi, Türk yemekleri, Karagöz ve Hacivat, tuluat batı komşumuz Yunanistan tarafından sahiplenilmektedir. Belki buna en komik örnek, Fenerbahçe'nin 1970'li yılların sonunda Almanya'nın Köln takımından transfer ettiği gurbetçi futbolcu İlyas Tüfekçi'nin (Öz be öz Türk olduğu halde) Yunan kökenli olduğu iddialarıdır. Bazı Yunan gazeteleri .u futbolcunun gerçek adının İllias Tüfekçi olduğunu yazmışlardı o yıllarda. Tabi ki İylas bu iddialara büyük bir tepki göstermiş ve yedi sülalesini açıklamak zorunda kalmıştı. Üstelik belgeleriyle ve soy kütüğünü çıkararak...

Bu hırsızlıklar yalnız bir kişiyle kalmıyor, koca bir imparatorluğu onca nüfusu ve tarihiyle yürütmek isteyen devletlere de rastlıyoruz. Örneğin İran öncesi Türk Safevi Devletini, son yıllarda da Büyük Selçuklu İmparatorluğunu çıkınına sarıp götürme çabasında kimileri.

Neden? Çünkü kendimizi, bizim olan şeyleri tanımıyor ve ne yazık ki beğenmiyoruz. Kültürümüz tanımıyor, yemeklerimizi beğenmiyoruz. Türk kahvesini neskafeye, kıymalı pideyi pizzaya, güzelim et yemeklerimizi hamburgere, sütlü tatlılarımızı milk shakelere kurban ediyoruz. Hiç de utanılacak bir geçmişimiz olmadığı halde, tarihimizden utanç duyuyor kimilerimiz. Batının ``Barbar, at üstünde gezen, göçebe ve talan peşinde koşan Orta Asyalı" uydurmalarına kanıp, araştırarak gerçeğe ulaşma zahmetine de katlanmayıp, sözde ``medeni batı"ya benzemeye çalışıyoruz. Dilimizi yoksullaştırarak, kültür ve geleneklerimizi unutarak ve yozlaştırarak, birbirimizle iletişim kurmaktan uzaklaşarak, ellerimizde cep telefonları, altımızda son model motosiklet ve spor arabalar (tabi hepsi Amerikan, Avrupalı ve Japon markalar) glolalleşen dünyanın giderek daha çok sömürülen ve sömürgeleştirilen üçüncü dünya ülkesi olma gururunu (!) taşıyoruz. Mustafa Kemal ve tüm bu millet bunun için mi verdi ulusal kurtuluş mücadelesini? Nerede kaldı Mustafa Kemal'in ``Tam Bağımsızlık" ilkesi? Savaşın zor koşullarında Amerikan mandasını kabul etmeyenler, bugünkü ``Küçük Amerika"yı görselerdi acaba ne derlerdi?

Belki yüzümüz kızaracak ama şu satırları hep birlikte okuyalım:

``Türk'ün haysiyet, izzet-i nefs ve kabiliyeti çok yüksek ve büyüktür. Böyle bir millet esir yaşamaktansa, mahvolsun evladır! Binaenaleyh YA İSTİKLAL YA ÖLÜM..." (Mayıs, 1919)

``Bu devletin dayandığı temeller istiklal-i tam ve kayıtsız şartsız milli hakimiyettir." (5.2.1923)

``İstiklal-i tam denildiği zaman tabii siyasi, mali, iktisadi, adli, askeri, kültürel ve her hususta tam istiklal, tam serbestlik demektir. Bu saydıklarımın herhangi birinde istiklalden mahrumiyet millet ve memleketin hakiki manasıyla bütün istiklalinden mahrumiyeti demektir." (Mayıs, 1919)

Sözleri BEHÇET KEMAL ÇAĞLAR ve FARUK NAFİZ ÇAMLIBEL'e ait olan Onuncu Yıl Marşını yeniden, bir kez daha okuyalım.

Haydi